Twee jaar zijn we inmiddels al onderweg. Facebook liet ons eraan herinneren: de dag dat we de camper van vrienden leenden en op weg gingen, niet wetend voor hoe lang en niet wetend waarheen. 730 dagen on the road. Steeds weer inpakkend, verder trekkend, af en toe rustend op een plek. Het laatste jaar reisden we niet meer in de camper maar voornamelijk met de auto, en trokken we vooral door West-Europa (België, Nederland, Frankrijk, Groot-Brittannië en Portugal), op zoek naar ‘onze plek’ of misschien wel naar ‘een community’. Een juiste basis om aan iets nieuws te kunnen beginnen timmeren. Een verlangen dat overigens bij steeds meer mensen begint op te duiken. Maar hoe pak je dat aan? Wat kom je onderweg zoal tegen? Is het wel realistisch? En wat is dan dat nieuwe waar we zo naar streven?
Een jaar geleden schreef ik al neer wat dat eerste jaar going with the flow me gebracht had; een overzichtje van de levenslessen. Voornamelijk over materie en hoofd loslaten en in een vrijere flow terechtkomen. Maar zoals ik toen al opmerkte: alles is voortschrijdend inzicht. Hoe langer je reist – steeds verder weg van ‘het verleden’ – hoe dieper de tocht op je inwerkt en hoe meer er ook innerlijk beweegt. Vandaar dus even in 30 punten: dit is wat we opstaken van ons tweede nomadenjaar:
De Dalai Lama zei ooit dat een verandering waar je minder dan twee jaar over doet, niet echt een verandering is. Aan die zin heb ik me vaak opgetrokken het afgelopen jaar.
1. De Dalai Lama zei ooit dat een verandering waar je minder dan twee jaar over doet, niet echt een verandering is. Aan die zin heb ik me vaak opgetrokken op die vele momenten dat ik me afvroeg: is dit experiment nu nog niet voorbij? Mag ik nu naar huis? Maar steeds duidelijker wordt het dat er geen thuis meer is. Dat deze beweging mijn thuis is.
2. Hoe meer je vanuit je hart leeft (en minder vanuit je hoofd), hoe meer je in een mythologische, symbolische of synchrone wereld belandt waar heel andere wetten blijken te heersen dan je gewend bent. Dat opent perspectieven.
3. Maak je niets wijs: waar je ook bent, hoe ver je ook loopt, je neemt jezelf en je uitdagingen met je mee. Er is geen ontsnappen aan jezelf, ook ver van huis. In tegendeel: uit de comfortzone zie je je innerlijke saboteurs nog duidelijker verschijnen. Er zit dus niks anders op dan je monsters in de ogen te kijken en ermee te leren omgaan.
4. Je huis verlaten helpt wel om koordjes los te trekken die je nog vasthouden aan verledens, gewoontes, oude overtuigingen die niet meer dienen. Het geeft je de kans om met een iets schonere lei verder te gaan. ‘Radicaal opnieuw beginnen’, ook op wereldvlak, wordt daardoor tastbaarder en lijkt – zeker na twee jaar – een heel stuk realistischer dan daarvoor.
5. Wel opletten geblazen als je weer even in de oude context stapt (bezoekjes aan Belgie en Nederland), vooral in familiale systemen, omdat je dan makkelijk als vanzelf in die oude programmaties vervalt. Niet te lang blijven dus. En vooral je principes van vrij flowen ook op het oude ‘thuisfront’ handhaven, hoezeer de wereld je ook in afspraken wil vastzetten. Niet doen.
6. Door de flow te volgen, verlies je minder energie, omdat je de dingen op het juiste moment doet. Niet zoals het hoort, maar zoals het vanzelf gaat. Je volgt je eigen ritme en doet uiteindelijk enkel die dingen die wezenlijk belangrijk voor je zijn.
7. Het begrip thuisland, homeland, heimat vervaagt meer en meer, wat bij tijden een bijzonder vreemd gevoel geeft. Ook in je hoofd. Alsof je niet meer kan aarden in iets wezenlijks. Het blijkt heel grondend om het land te bewonen waar je voorvaderen begraven liggen, en erg onwezenlijk om dat land te verlaten. Je basiszekerheden zijn plots niet meer. En toch komt het erop aan te blijven vertrouwen dat het leven je zal geven wat je nodig hebt.
8. Als vaste omlijningen en ankerpunten wegvallen, moet je jezelf goed gronden in dagelijkse handelingen (zoals koken, de was doen, in de natuur werken) om gezond te blijven in je hoofd. Dus geen al te gekke series volgen op Netflix, bijvoorbeeld, maar je omringen met realistische, grondende ervaringen. Anders gaat je hoofd (oprecht) raar doen.
Als je basis en ankerpunten wegvallen, moet je geen dystopische of psychedelische Netflix-series beginnen te volgen, dat komt niet goed in je hoofd.
9. De dagen kunnen zalig zijn, zonnig, boeiend, bevredigend, zelfs het paradijs op aarde. Terwijl de nachten beklemmend kunnen zijn, gevuld met angstdromen en piekermomenten: wat heb ik gedaan? Maar gelukkig begint daarna weer de dag.. ;-)
10. Het parcours lijkt soms begeleid door onzichtbare gidsen die meer over je leven en toekomst weten dan jijzelf.Toen ik vertrok, kreeg ik de innerlijke boodschap: we’re going to take you home. Going home is niet alleen een concrete plek en thuis vinden, maar eerst en vooral thuiskomen in jezelf. Thuiskomen bij dat vrije wezen dat onder het sociaal aangepaste wezen schuilt.
11. Dé Realiteit bestaat niet. ‘Dit is niet de realiteit’ is geen argument om iets niet te proberen. Het is misschien niet ‘jouw huidige realiteit’, of niet ‘je moeders realiteit’. Maar er zijn veel meer realiteiten dan diegene die ons aangepraat wordt. Er zijn ook best wat realiteiten die heel andere wetten volgen; de rijksten der aarde volgen de gangbare wetten niet, de criminele circuits ook niet, mensen in cyber leven met hun alter ego's in werelden die andere wetten hanteren, spirituele mensen leren leven volgen de quantumwetten, de wereld van de alternatieve media is een groeiende wereld op zich, etc. Het hangt ervan af op welke realiteit je focust.
12. Wil je je onderweg niet laten ontmoedigen door de praktische problemen van elke dag, is het belangrijk om steeds het grotere plaatje voor ogen te blijven houden: je grote Why. Zo blijven we beseffen dat we deze pionierende weg lopen in de hoop een wereld te creëren die het anders doet dan vandaag, omdat de oude manier niet meer voldoet. Wetend dat dit misschien enkel de aanzet is en de volgende generatie het pas zal neerzetten. Je moet een beetje kathedraalbouwer zijn, een langetermijndenker.
13. Tijdens deze reis proberen we zoveel mogelijk te leven volgens het principe: vrij geven, vrij ontvangen. Vanuit de overtuiging dat het huidige economische systeem een graaicultuur en een tekortbewustzijn in stand houdt. Als je ervaart hoeveel het leven je vrijelijk schenkt, neemt langzaam het overvloedsbewustzijn over. Sacred economics, noemt Charles Eisenstein het. The Gift Economy. Als we nooit iets anders proberen, zal er nooit iets anders ontstaan.
14. Gebruik mogen maken van iemands huis of domein maakt je bewuster van het feit dat we ook de aarde in bruikleen krijgen. Dat niets echt ‘van ons’ is, maar dat we de belangrijke dingen des levens te leen krijgen van onze kleinkinderen. Iets wat we met z’n allen vaak vergeten. Eigendom krijgt onderweg een heel nieuwe dimensie. Je mag van iets genieten maar moet het ook weer kunnen loslaten.
15. Je moet zo nu en dan ook hartelijk om jezelf kunnen lachen en je parcours relativeren, en tegelijk alles wat je doet ernstig nemen. Een intrigerende paradox.
Speelsheid, playfulness, blijkt een belangrijke eigenschap onderweg, en wellicht ook voor de toekomst.
16. Speelsheid, playfulness, blijkt een belangrijke eigenschap, wellicht ook voor de toekomst. Steeds weer beseffen: ik zit in een speelveld, een experimenteerrruimte. Geen problemen zien, maar mogelijkheden. Om de obstakels heen dansen. De dingen niet zwaar nemen, maar licht. Genieten van de kansen die je krijgt en ze ook creëren.
17. Deze weg maakt ook een ongekende vreugde los. Een diepe dankbaarheid voor het leven en de magie ervan. Die vreugde mag ook gedeeld worden, ook al gebeuren er ondertussen pijnlijke of lastige dingen in de wereld. Hoe erg is het met de mensheid gesteld als we beschaamd moeten zijn voor vreugde?
18. Ongeacht de vorm – die bij iedereen anders is – is onze beleving in se niet zo anders dan datgene waar veel mensen op dit moment doorgaan: ondervinden waar het oude niet meer werkt en zoeken naar vernieuwing.
19. Er zijn nog best wat plekken in Europa die niet beantwoorden aan het snelle biotechnische Europa van de toekomst dat ons graag aangepraat wordt. We kwamen het afgelopen jaar op opvallend veel plekken (in Schotland, Portugal…) waar de mensen nog rustig in de natuur leven, graag contant betalen, weinig keuze in de winkel hebben liggen, in kleine autootjes rijden, vriendelijk hallo zeggen, geen coronapaniek vertonen, een simpel leven leiden. Een verademing na een half leven in het gebetonneerd en overbevolkt Vlaanderen.
20. Hoe zuidelijker je gaat, hoe meer gelijkgestemden je tegenkomt: andere nomads die onderweg zijn naar een plek waar ze vrijer kunnen leven volgens de principes die zij belangrijk vinden. Ook die ontmoetingen brengen vreugde. Het besef: ik ben niet alleen in dit gekke parcours.
21. Veel nomads die in Portugal belanden, maken een periode van desolaatheid door, een niet weten wat hij/zij hier komt doen. Gebeurt hier nog iets? Het land zelf lijkt in slaap te zijn gewiegd. Er hangt een beloftevolle gloed, alsof iets wakker gekust wil worden. Maar dat wakker kussen moet je wel zelf doen.
22. Leegheid kan heel benauwend zijn en je confronteren met het grote niets, met je nutteloos en klein voelen, je hele leven in vraag stellen, het gevoel te falen, er niet meer toe te doen, je leven verbrod te hebben, het niet gemaakt te hebben, nutteloos te zijn… Yay. Daar gaat ons westers ego. Zeker als de leegte aanhoudt.
In het lege niets staren kan heel benauwend zijn, en toch lijkt het een sin que non voor echte vernieuwing.
23. En toch… in een leeg veld durven staren – het totale niet weten – lijkt een sine qua non voor echte vernieuwing. Anders riskeer je het zogenaamde nieuwe op te bouwen vanuit het oude. Veel zogenaamd nieuwe ideeen zijn gedoemd om te mislukken of teleur te stellen, omdat het bewustzijn van waaruit het ontstaan is niet vernieuwd is. Een nieuw paradigma creëert zich niet zomaar.
24. Je kan je eigen paradijs pas beginnen uitbouwen, als je je verzoend hebt met de oorspronkelijke zus van Eva, Lilith, of die vergeten broer van Adam, Pan – én de slang: een diepe oerkracht die voorbij gaat aan de sociale geplogenheden en die niet bang is om er (even) alleen voor te staan. (Vandaar die angstdromen overigens.)
25. NU is ten allen tijde het belangrijkste moment. De Tuin van Eden is wat mij betreft: de Tuin van Heden. Het verleden is al beleefd en hoeft niet herhaald te worden (zonde van je tijd), de toekomst creëer je door wat je er nu van maakt.
26. Het wordt me steeds duidelijker dat een nieuwe samenleving neerzetten niet begint bij je community vinden, maar bij jezelf neerzetten. In alle authenticiteit en soevereiniteit. Dat betekent jezelf los kunnen maken uit eenheidsdenken, uit de pensée unique, en je eigen waarheid durven horen. Dat betekent je talent onbevreesd in de wereld durven zetten en aanbieden, op een plek die je roept. Daarna kan je in uitwisseling gaan met locals en anderen die in de buurt wonen en een vorm van community vormen: het nieuwe dorp.
27. Geef niet meer van jezelf dan je kan geven – maar ook geen gram minder. Een belangrijke reminder als je je afvraagt wat je taak (opdracht, doel) is in je leven. Wat heb je de wereld te schenken dat je nog voor jezelf houdt? Een vraag die me nog steeds heel erg bezighoudt.
28. Het kan zijn dat je uiteindelijk op een plek belandt waar je nooit nooit aan zou hebben gedacht en waar je twee jaar geleden luid ‘no way’ tegen zou hebben gezegd. Expect the unexpected – live in the moment.
Je kan op elk moment terug. Het is goed om dat voor ogen te houden. De vraag is of je nog terug wil...
29. Je kan op elk moment terug. Ook al denk je bruggen te hebben verbrand. Het is goed om dat voor ogen te houden, zeker op lastige momenten. De vraag is of je nog terug wil. Hoe meer maanden er verstrijken, hoe losser de oude fundamenten worden, hoe duidelijker het antwoord waarschijnlijk wordt: terug naar het oude? Hm, toch maar niet. Dan maar verder vooruit.
30. De toekomst zal het uitwijzen. Liever dan een perfect computerwezen omarmen we de faalbare mens. Hoe duidelijk deze levenslessen zich op dit moment ook tonen, morgen kan alweer het omgekeerde blijken. Benieuwd naar mijn bevindingen over een jaar ;-)
Comments